Het verhaal van hyperhoogbegaafde L

Ik wil graag het verhaal van onze jongste zoon met jullie delen.

L is een vooruitstrevend ventje, altijd op ontdekking, nooit hulp willen.
Op de peuterspeelzaal resulteerde dat al in een aanvaring met een leidster waar hij niet meer tegen sprak na dat moment.
Bij de kleuterjuf moesten we al snel op het matje komen omdat meneer zo slecht luisterde en vooral z’n eigen gang ging.  Ook kon hij in groep 2 niet verder tellen dan 7, zo zei de juf.
Wij ervaarden het anders. In groep 2 gaf L antwoord op de sommen van zijn broer die in groep 4 zat.
Achteraf bekeken was hij al afgehaakt in de kleuterklas.
Maar wisten wij veel. Eigenwijze jongens, en geen vergelijkingsmateriaal, geen signalen die wezen op een enorme voorsprong. Meer doeners dan denkers.
In groep 3 ging L in staking. Hij wilde niet meer meedoen met de opdrachtjes van juf en weigerde toetsen te maken.
Hij mocht met zorg over naar groep 4, want “het zit er wel in, maar komt er niet uit”.
Groep 4 was erg naar. Twee duo-juffen, die beiden dag en nacht verschilden in aanpak en voorspelbaarheid. Zijn gedrag verergerde en hij zat vaker buiten de klas dan erin. Hij vluchtte en verstopte zich op verschillende plaatsen in de school.
De intern begeleidster wilde graag dat we hem lieten testen op ADHD en autisme.
Ook werd er een IQ test afgenomen bij een reguliere GGZ instelling.
De kloof (WISC III) was absurd en achteraf verklaarbaar. Verbaal 87 en performaal 125.
Op dat moment begrepen we het niet. Het verslag liet wel zien dat zijn aandacht vluchtig was en hij vaak opstond om te kijken of zijn moeder al terug was.  Later bleek trauma en na het lezen van Traumasporen van Dr. Bessel van der Kolk, snapten we dat het ontwikkelde trauma ook grote invloed had op zijn verbaal uiten en de taalontwikkeling.
Begin groep 5 verklaarde de school zich handelingsverlegen en wilden ze hem naar speciaal onderwijs hebben. We vonden dit absoluut niet passend, hebben L ziekgemeld en sindsdien is hij thuis.

Na inzet van diverse hulpverleners, stond na anderhalf jaar de gemeente op een breed onderzoek. We hebben een kundige GZ-psycholoog met grote kennis van HB gevraagd. Zij concludeerde, na meerdere observaties, dat hij niet testbaar is, niet schoolbaar en een partiële ptss door vroegschools trauma heeft opgelopen en daarnaast waarschijnlijk een geschat UHB IQ heeft. 
Hij is allergisch voor alles schools. Maar zijn nieuwsgierigheid naar de werking van de wereld en eigen interesses zijn nooit echt verdwenen.
Na enkele omzwervingen qua hulpverlening, zijn we nu zo ver dat hij enkel nog therapeutische begeleiding heeft en een activiteitenbegeleider hem 2x per week een dagdeel meeneemt.
Daar is onlangs de acteerklas 12-18 jarigen bij het Centrum van de Kunsten bij gekomen. De aansluiting is nog niet super, want hij is sociaal roestig en heeft een andere achtergrond dan de meeste jongeren, maar hij gaat met plezier en dat is het belangrijkste.

Via social media zijn we in contact gekomen met een schoolleider van een Agora school.
Deze heeft een pilot opgestart voor thuiszittende kinderen voor wie een fysieke Agora te ver weg is.. Inmiddels is L ingeschreven bij de VO Agora school en zal in januari 2021 gaan deelnemen aan de pilot afstandsonderwijs, Agora Underground.
Een plek om zich naar eigen interesse zich te mogen ontwikkelen. Met respect voor zijn eigenheid, autonomie en trauma’s.  De kans om uiteindelijk toch een diploma te halen en te voldoen aan de kwalificatieplicht van de overheid.
Een kans om zijn talenten te gaan ontdekken.
Mijn belangrijkste boodschap is om te geloven in je kind, te blijven praten met elkaar, en zorgen dat ze zich veilig genoeg voelen om te kunnen groeien en ontwikkelen.
Blijf hun advocaat, vertel hun verhaal, vecht voor wat er maar nodig is.
Want elk kind heeft recht op onderwijs en een fijne jeugd.
Ook als dat kind niet in hokjes te vangen is.

Er is altijd een raam dat opent voor elke deur die sluit.

Geschreven door J, moeder van L.